Vandaag is het onze 10e dag van de Roadtrip door Albanië. Het is een lange reisdag van Berat naar Shkodër, maar met wat leuke tussenstops moet het te doen zijn.  Het is ruim 200 KM en we zullen er volgens Google Maps 3,5 uur over doen.  Zoals gezegd rijden we eerst naar het oude industrie terrein Metalgurjik. Het ligt op de route en dat komt goed uit. Wat een bizarre plek. Roestige panden, brokken puin. Her en der een plastic zak, en dat was het wel. Het is een superplek voor Urban Fotografie. Een modehuis zou hier een fotoshoot moeten doen.  Een van de panden is nog in gebruik, en we zien een paar mannen buiten aan het werk. Je kunt hier ongestoord rondlopen, want het is geen verboden terrein. Toch voelt het een beetje ongemakkelijk, om hier de toerist uit te hangen.   

Krüje

Na een uurtje hebben we het wel gehad op het industrieterrein.

We rijden via Tirana, en daar is het is weer een chaos. We hebben lang getwijfeld of we een paar dagen in de hoofdstad zouden blijven, maar we hebben toch de keuze gemaakt om het niet te doen. Tirana is in de zomer heet, en dat vinden we eigenlijk niks voor een stedentrip. Wie weet gaan we een keer in het najaar, want het schijnt wel een mooie stad te zijn. Als we de stad weer uit zijn, komen we al snel langs het plaatsje Krüje. Hier moet je zijn, om souvenirs te kopen, want in de oude bazaar zijn ontzettend veel gezellige kraampjes. Omdat we trek hebben, houden we hier een pauze. Het is er super toeristisch, en druk. Krüje heeft een fantastisch kasteel, dat hoog boven het dorp uittorent, en wat zeker een bezoekje waar is, mocht je hier een dag willen kijken. Het kasteel is in de 5e of 6e eeuw gebouwd, en in de 15e eeuw was het het hoofdkwartier van de nationale held Skanderbeg. 

We scoren een foute souvenir in de  Bazaar, gaan op zoek naar een restaurant, en komen uit bij  Restaurant Deal. Wat een geweldig plekje. 

Kaap van Rodon

We liggen mooi op schema en we besluiten eerst nog naar het Skhoder Lake te rijden, om te chillen aan het strand, voordat we naar Skhoder zelf gaan. Als je deze route rijdt, zou je naar de Kaap van Rodon kunnen gaan. Een prachtig rotsachtig kaap. Op de kaap staat het Kasteel van Rodoni, gebouwd door Skanderbeg in 1463 en een Sint-Antoniuskerk. Tevens vindt je iets verderop het Rezervati Kune - Vain - Tale.  Zeker voor vogelaars is dit een geweldige locatie. Er is voldoende keus in hotels en de stranden zijn mooi. 

Foto van Reisroutes.nl

Shkoder Lake

Wij doen dat allemaal niet, maar rijden door naar Shirokë. Zodra we in Shkoder zijn, zien we het Rozafa Kasteel hoog boven het dorp uitsteken. Dit kasteel is de belangrijkste bezienswaardigheid van Shkoder.  Door zijn hoge ligging met zicht op het Meer van Shkodër, en de rivieren Bunë en Drin was het kasteel al in de oudheid strategisch belangrijk.

Aan het kasteel zit een legende vast:

Drie broers vatten het plan op om een kasteel te bouwen. Ze werken de hele dag, maar ’s nachts storten de funderingsmuren in. Ze ontmoeten een wijze oude man die de oplossing van het probleem lijkt te weten. Hij vraagt hen of ze getrouwd zijn. Als ze positief reageren, zegt de oude man: “Als je het kasteel echt wilt afmaken, moet je zweren dat je je echtgenotes nooit zult vertellen wat ik je nu ga vertellen. De vrouw die jullie morgen je eten brengt, moet je levend begraven in de muur van het kasteel. Alleen dan blijven de fundamenten staan en gaan ze voor altijd mee.” De jongste is de enige die niets zegt. De volgende dag wachten ze gespannen af wie de mand met voedsel draagt. Het is Rozafa, de vrouw van de jongste broer. Verbitterd legt deze haar uit wat de afspraak is.

Ze protesteert niet, maar doet wel een verzoek: “Als je me insluit, laat dan een gat achter voor mijn rechteroog, voor mijn rechterhand, voor mijn rechtervoet en voor mijn rechterborst. Onze jongste zoon is namelijk nog maar een baby. Als hij begint te huilen, zal ik hem opvrolijken met mijn rechteroog, troosten met mijn rechterhand, in slaap brengen met mijn rechtervoet en voeden met mijn rechterborst. Laat mijn borst in steen veranderen en het kasteel bloeien. Ik wens dat mijn zoon een grote held wordt, heerser van de wereld.”

Bij de hoofdingang van het kasteel staat een beeldhouwwerk van Rozafa’s figuur uitgehouwen in haar muur.

Shirokë

Net voordat we Shkoder inrijden nemen we links de afslag naar Shirokë. We rijden over de bruggen, die over de rivieren Drin en Bunë liggen. Eerst lijkt het alsof we helemaal verkeerd uitkomen, van de 1e indruk van het dorp is niet geweldig. Een soort sloppenwijk, met kapotte auto's en veel afval. Maar, daar moet je even langs en dan zie je het Shkoder Meer glinsteren. Grappig om te zien, dat langs de waterkant de koeien van een plaatselijk boer grazen. Het lijkt wel een schilderij. Het plaatsje is aan de waterkant heel mooi, met een aantal terrassen en een promenade. Hier kun je een bootje huren, voor een fijn tochtje op het water. Je kunt zien, dat hier de laatste jaren flink is geïnvesteerd, om het aantrekkelijk te maken. Net voorbij het dorp is een klein kiezelstrand en daar besluiten we te stoppen. Het meer vormt de grens tussen Montenegro en Albanië. Een paar km voorbij Shirokë ligt de grens met Montenegro al. De komende paar uur, hoeven we helemaal niks. De temperatuur van het water is aangenaam, en we vermaken ons prima. 

Wanneer de schemer invalt rijden we naar het Wanderers Hostel waar we vannacht overnachten. Echt een superleuk hostel in het centrum van Skhoder. Nadat we ingecheckt zijn, lopen we het stadje in. Het is een mix van Albanese en Europese invloeden en op sommige plekken doet de stad zelfs bijna Italiaans aan. De kleinschaligheid, de mooie mediterraan gekleurde gebouwen en brede straten geven de stad iets knus en gezelligs. Shkodër word ook weleens Shkodra genoemd en staat bekend als de stad van de fietsen en regen. Een beetje Nederland dus. Na het sightseeing zoeken we een pizzeria op, en gaan we bijtijds terug naar het hostel. Morgen moeten we vroeg op, omdat we  met de ferry naar de Valbona Vallei vertrekken. 

Bekijk hier Wanderers Hostel