We zijn op rondreis door Albanië en vandaag is het onze 5e dag. We hebben de SH8 Kustroute gereden en vandaag hebben we als einddoel Gjirokäster, een prachtig dorpje in de binnenlanden van Albanië. We hoeven niet heel ver te rijden. 

Na een fantastisch ontbijt bij Rida Village Ksamil Island in Ksamil rijden we het stuk terug naar Saranda en slaan rechts af de binnenlanden in. We gaan vandaag naar Syri i Kaltër ( The Blue Eye), een klein uurtje rijden vanaf Ksamil. The Blue Eye is een natuurlijke bron, met heel helder turquoise kleur water.  Ik ben erg benieuwd en heb er zin in.  De weg er naar toe is prachtig. Veel groen en heuvelachtig. Heel anders dan de route van de afgelopen dagen. 

Syri i Kaltër ( The Blue Eye)

Bij  aankomst wordt er flink gewerkt aan een grote parkeerplaats. Deze zal nu ondertussen wel klaar zijn. De bron is vrij populair aan het worden, en de Albanesen bereiden zich hier goed op voor, door de infrastructuur te verbeteren. De laatste 2 km kan daardoor niet meer met de auto bereikt worden. We worden door een soort poortje geleidt, waar entree betalen nogal twijfelachtig is. De een betaald wel, de ander niet. Albanesen hebben het niet zo op regels, vandaar. We betalen 75 LEK ( 0,50 cent ) en wandelen over een brede weg, naar de bron. We zien een aantal mensen op elektrische stepjes of op skeelers. De elektrische stepjes zijn te huur bij de ingang, en is als het warm is, is het huren daarvan ideaal. Er is nl weinig schaduw, en 2 km kan dan best lang zijn. 

Er is een leuk restaurant aan het water, en we beginnen dan ook met een goeie espresso. Albanese zijn echte koffie drinkers, en deze espresso is dan ook weer top. 

Het Blauwe Oog (Syri i Kaltër) is een natuurlijke waterbron nabij Muzinë in het zuiden van Albanië. Het staat bekend om zijn opvallende diepblauwe kleur en kristalheldere water, waardoor het lijkt op een oog. De exacte diepte van deze karstbron is onbekend; duikers hebben een diepte van 50 meter bereikt, maar het werkelijke dieptepunt blijft een mysterie. Het water is zo ontzettend mooi blauw. Onvoorstelbaar. De foto's worden nooit zo mooi als dat het daadwerkelijk is. We lopen langs een smal pad, en zien een soort plateau dat hoog boven het water hangt. Hier aangekomen heb je een fantastisch uitzicht over de bron en de groen vallei. Wat is dit prachtig!! Waaghalsen duiken vanaf het plateau in de bron. Nu mag dat niet meer, het is veel te druk bij de Blue Eye geworden.  We lopen het pad helemaal naar beneden, en het wordt steeds mooier. Het blauwe water, verkleurt naar groen, dan weer naar turquoise. Wat een geweldig mooie plek. Dat vindt ondertussen iedereen die naar Albanië reist, dus bereidt je voor op massatoerisme. Jammer, maar zo gaat dat wel vaker als een land ineens populair wordt. 

Mar ben je in de buurt van Sarandië , ga hier dan absoluut naartoe.

Een beetje vroeg in de morgen, of juist wat later in de  middag, Dan is het minder druk, maar ook minder warm.  

We gaan zelf alleen maar pootjes baden, want het water is steenkoud. We houden het  niet eens zo lang vol. Ik heb diep respect voor de mensen die zwemmen.  

The Blue Eye is dagelijks geopend van 07:00 tot 19:00 uur. Heb je geen eigen vervoer maar wil je graag naar de Blue Eye dan zijn er volop mogelijkheden. 

Gjirokastër

We rijden verder de binnenlanden in richting Gjirokastër,  en de natuur wordt steeds mooier. Deze route is echt een aanrader, en we stoppen dan ook een paar keer. Zodra je voorbij het natuurpark bent, gaat de weg geleidelijk omhoog. Her en der staan wat kleine boerderijen, en verder zien we niemand. We hebben de weg voor ons alleen. 

Na verloop van tijd, doemt het kasteel van Gjirokastër voor ons op. Het ligt hoog op de heuvel en kenmerkend zijn de 5 torens en de stalen koepel. Ook hebben we een geweldig uitzicht over de Drino Vallei, waarin Gjirokatër ligt. 

Rijden in Gjirokastër is een uitdaging. We hebben een route beschrijving gekregen van de eigenaresse van ons guesthouse, want met Google Maps kom je er niet. De straatjes zijn smal en gaan stijl omhoog. Echt niet normaal. Guesthouse Salaria ligt 300 meter van het centrum. Ik had me niet gerealiseerd, dat die 300 meter ook omhoog kon zijn. Net als we denken we kunnen niet hoger, we zijn verkeerd, staat er een bordje. Na nog een paar stijle bochten zijn we er, en het is fantastisch. We worden binnen gelaten, door de moeder van de eigenaresse, en ze spreekt alleen Albanees. Alle veel voorkomende vragen staan in het engels op een A4tje, met de Albanese vertaling ernaast. Zo communiceren we met elkaar.  Wat een geweldige oplossing. Guesthouse Salaria behoort tot een van de oudste koopmanshuizen in Gjirokastër, en in die stijl is het ook gebouwd. We krijgen een mooie authentieke kamer, en hebben een waanzinnig uitzicht op het kasteel. 

Bekijk hier Guesthouse Salaria

We lopen het dorpje in, dat behoort tot het Unesco Werelderfgoed. Ik snap heel goed waarom. De straatjes zijn gezellig en we komen meteen in de leuke historische centrum. De Moskee valt meteen op, en overal zie je bonte kleedjes in de winkeltjes. We nemen een lunch bij Taverna Lani, en tijdens het eten worden we overvallen door een plensbui. De eerste tijdens deze vakantie. Gelukkig zitten we onder een veranda. Als het weer opgeklaard is, wandelen we eerst naar het geboortehuis van de vroegere dictator Enver Hoxha. Zijn huis is nu een etnografisch museum. Jammer genoeg is het gesloten. 

We zijn in een periode waarin veel getrouwd wordt, want we zien op verschillende plekken bruidsparen. In Albanië is trouwen echt een happening. Meestal worden de foto's pas na de trouwdag gemaakt. Wel leuk eigenlijk, kun je je jurk nog een keertje dragen. 

We willen graag een origineel koopmanshuis van binnen zien, en daar zijn er meerdere van. De 2 bekendste zijn het Skendulli House en het Zekate House. Deze huizen werden vroeger gebouwd door rijke kooplui, en er woonden hele families in. We kiezen voor het Skendulli House, waar we rondgeleid worden door een leuke jongeman, die het hele verhaal van het huis enthousiast verteld. 

Cold Wartunnel

Terwijl we richting de Cold Wartunnel lopen, valt op, hoe  mooi de kinderkopjes en mozaïeken zijn, waarop we lopen. Allerlei patronen zijn erin verwerkt. Een van de redenen waarom  Gjirokastër ook wel de Stenen Stad wordt genoemd. We komen uit bij het Cerciz Topulliplein, en bij het VVV kantoor vinden we ook  de ingang van de Cold Wartunnel. Je mag er alleen in met een gids, en daarom wachten we even, totdat het groepje wat groter is. Zodra we compleet zijn, gaan we de tunnel in door een hele dikke deur. De tunnel is gebouwd voor het geval er een nucleaire oorlog uit zou breken. Onze gids verteld enthousiast en we kunnen ons heel goed voorstellen hoe ellendig het zou zijn geweest, als de tunnel daadwerkelijk gebruikt zou zijn geweest.  In de tunnel stonden in het verleden schappen vol met blikken eten. Voor het geval dat....Om de 6 maanden werden die verwisseld, omdat ze over datum gingen. De blikken werden onder de locale bevolking verdeelt. Dat is jaren op deze manier gegaan. We zijn best onder de indruk van het geheel;   20 minuten later staan we weer buiten. Foto's maken mocht niet, dus jullie geen beeld hiervan. Maar ben je in de koude oorlog geïnteresseerd? Dan is de Cold Wartunnel echt bijzonder. 

Kasteel van Gjirokastër

Het is begin van de avond, en omdat we het kasteel nog willen zien, zetten we flink  de pas erin. Het is nog best een klim, en onderweg kom je langs een paar mooie uitzichtpunten. Wanneer we bij het kasteel zijn, is het uitzicht helemaal adembenemend. Zo aan het einde van de dag, schijnt de zon prachtig op de bergkam.  In het kasteel is ook een wapenmuseum gevestigd, en dat nemen we meteen maar even mee. Daarna  lopen we buiten langs de gevechtsvliegtuigen en komen bij de stalen koepel uit. Er staat een bruidspaar, dat gisteren is getrouwd, en vandaag foto's maakt. Mooi om te zien, hoe druk de fotograaf er mee is. De plek is ook fenomenaal! 

De terugweg is weer een ware klimpartij. Gjirokäster worden je kuitspieren flink getraind. 

Na fikse wandeling terug naar onze overnachting  maken ons klaar om te gaan eten in de stad. De keuze is weer enorm, en de Albanese keuken blijkt hier ook weer volop aanwezig te zijn. Wat vooral zo lekker is aan het Albanese eten, is dat je een aantal kleine gerechten besteld, en op die manier van alles kunt proeven. Mijn favoriet tot nu toe is Keftetes. Gehaktballetjes in tomatensaus. We sluiten de avond af met een Cocktail in de Ierse Pub. Fantastisch dat dit hier ook is.  Het is een nieuw pand, en de knuffels aan de gevel, beschermen de nieuwe eigenaren tegen het kwade oog. Iets wat je erg veel ziet in Albanië , bij nieuwe huizen, maar ook als mensen een nieuw huis hebben gekocht of aan het bouwen zijn. De knuffels blijven net zolang hangen, totdat ze vergaan zijn.

Gjirokastër word vaak vergeleken met Berat, en de keuze valt dan meestal op Berat omdat deze stad vanuit Tirana makkelijker te bezoeken is. Toch is dat jammer, want Gjirokaster heeft zoveel te bieden en is zeker het bezoeken waard. 

Dag 6 Permet

Vandaag rijden we via een werkelijk schitterende route richting Permet. We rijden door het Mali i Dhëmbelit gebergte. Je passeert de plaats Tepelenië en Peshtan, en volgt de loop van de Vjosa Rivier. Je zou hier eigenlijk moeten overnachten, want er zijn tal van wandeltochten en de omgeving is prachtig.  De Vjosa-rivier is uniek, ze is een van Europa’s laatste echt wilde rivieren. Over de hele loop – meer dan 270 kilometer – is de rivier niet gekanaliseerd en vrij stromend. Soms door smalle canyons, dan weer breed uitwaaierend met eilandjes tussen het water. Afgelopen tijd was de rivier in het nieuws,  In Albanië vecht de milieubeweging tegen plannen om in een unieke rivier een reeks dammen te bouwen en met waterkrachtcentrales elektriciteit op te wekken. Tot nu toe, kan dat nog steeds worden tegengehouden. Normaal gesproken, is deze rivier zo mooi blauw, maar wij hebben een beetje pech, want het heeft geregend. Daardoor is het water troebel. Het uitzicht is er niet minder om. We rijden Permet voorbij om naar Banjat e Benjes te gaan. De badkamer van Albanië. Warmwaterbronnen zijn natuurlijk altijd bijzonder maar deze bronnen liggen echt in een schitterende omgeving, in de uitloper van een bergrivier met uitzicht op een vallei en de oude romeinse Kadiut brug.  

Benja Thermal Baths

Ons plan is om in Permet te blijven overnachten, maar je zou een dagtrip  vanuit Sarandië kunnen maken. Pak je meteen Gjirokäster mee. 

Het laatste stukje naar de bronnen toe, leidt over een zandpad, en vanwege de regen. staan er grote plassen water. Een beetje voorzichtig rijden dus. Er zijn geen voorzieningen hier, en eten en drinken kun je zelf meenemen. Het water is heerlijk warm, en de drukte valt zo in de morgen nog mee. Leuk om te zien, dat de lokale bevolking ook van de baden genieten en picknicken op de rotsen. Er zijn meerdere baden, en wij hebben er 2 uitgeprobeerd. Je zou het hier makkelijk een dag kunnen volhouden en dan ook een stuk wandelen van de Langarica Canyon. Het gebied is prachtig.  Wij wilden ook graag een stuk door de kloof wandelen, maar vanwege de regen wordt ons dat ten zeerste afgeraden. Er kan zomaar spontaan een Flash opkomen, en je kunt dan geen kant op. Dat risico willen niet nemen.

Raften Permet

Nadat we uit gebadderd zijn, rijden we een stukje terug richting Permet. We hebben bij Albturist Ecocamp een reservering gemaakt om te gaan raften. De Vjosa rivier is perfect daarvoor en het lijkt  me een fantastisch avontuur. De rivier is niet zo hoog en wild in de zomer, en dan durf ik dat wel aan. Er zijn vele aanbieders in  Permet die raftingtochten aanbieden. Via Google Maps, zie je online meerdere bedrijven aan de Vjosa Rivier. Het is aan jezelf, welke je het meeste aanspreekt. Ik heb gekozen voor Albturist, vanwege de mogelijkheden die ze bieden en de mooie recencies. Het camp heeft ook een kleine camping, dus je zou hier kunnen overnachten.

Albturist Ecocamp Permet

Daar aangekomen worden we ontzettend vriendelijk welkom geheten door eigenaresse Dona, en drinken we eerst nog even koffie. De sfeer is relaxed en onze groep bestaat uit 12 personen waarvan 2 kinderen zijn.  We gaan dan ook met 2 boten de rivier af en er gaan 2 gidsen mee. We moeten reddingsvesten aan, en helmen op. Waterschoenen hebben we gelukkig zelf meegenomen, want die zijn ook wel handig. Er staat een bus voor ons klaar en we worden ongeveer 10 km verderop afgezet. De rit er naartoe  is super mooi. Aangekomen bij de rivier gaat het echte werk beginnen. We krijgen de opdracht om goed te luisteren naar de gids, en zijn instructies strak op te volgen. Tijdens het raften blijkt dat ook echt nodig te zijn, want sommige stukken gaan rakelings langs uitstekende rotsen. Maar wat is het leuk, om zo actief in het water bezig te zijn. We genieten volop, en 2 uur later komen we helemaal kapot weer bij het Ecocamp uit. 

Het Ecocamp heeft faciliteiten om te douchen en/of om te kleden, zodat je droog en fris verder kunt reizen. Wij rijden terug naar Permet, omdat we daar een overnachting hebben bij Funky Guest House & Adventures. Het Guesthouse ligt midden in het centrum aan een groot plein. De kamers en badkamers zijn groot en schoon. Heerlijk na zo'n middag op het water. Het plein loopt aan het eind van de middag gezellig vol en de terrasjes zijn goed gevuld.

Bekijk hier Funky Guest House & Adventures

Wij wandelen het dorpje in naar de grote steen die midden in het dorp ligt. Bizar. De Guri i Qytetit, zoals de rots officieel heet, kun je gratis beklimmen, en je krijgt een mooi uitzicht over het dorp en de Vjosa rivier. Het kleine bloemenpark is ook leuk om even doorheen te wandelen. Terug op het plein staan we stil bij het beeld van Hoxha. Hij heeft er zelf model voor gestaan, en het is een monument voor het  Congres van Permët.  

Permet is echt een dorp voor de actieve toerist. Er worden wandeltochten georganiseerd, en tochten per paard. Ook kun je er prima mountainbiken. Misschien is een van deze tours iets voor jou? 

We maken het niet laat vandaag, wat een actieve dag! Morgen weer verder. Dan staat een mooie rit naar het meer van Ohrid op de planning.