Aankomst Santo Antão 

Wij zijn een weekje aan het eilandhoppen op Kaapverdië en vandaag zijn we met de ferry van Mindelo op São Vicente naar Porto Novo, de haven van Santo Antão gevaren. Februari is de maand van de wind op Kaapverdië en dat hebben we ervaren op de ferry. Het is maar een uurtje varen, maar het was een uurtje flink naar buiten kijken. Het schip schommelde nogal op zee, dus het had zeker niet langer hoeven duren. Vanuit São Vicente vertrekken elke dag 2 x veerdiensten naar Santo Antão, en wij hebben de veerboot van 8 uur s'morgens gepakt.  Een andere manier is er helaas niet. In het verleden had Santo Antão een eigen vliegveld, maar doordat er te vaak harde wind waait, is dat niet meer mogelijk. Je kunt nu alleen nog per veerdienst naar het eiland. Je hebt 2 rederijen, de CV Interhilhas en Nôs Ferry. Beide varen enkele keren per dag heen en terug tussen beide eilanden. Mocht je ook willen eilandhoppen, dan kun je het beste een dag van te voren je tickets kopen in de haven. Online kaartjes bestellen is lastig. De betaling gaat gewoon niet goed. 

Taxi of Alguar 

Eenmaal aangekomen in de haven, loop je in de aankomsthal de trappen omhoog, of je pakt de roltrap. Ze doen het! Wanneer je buiten komt, wordt je verwelkomt alsof je een beroemdheid bent. Buiten op de trappen staan tientallen taxichauffeurs super enthousiast te roepen en te juichen. Ze willen je allemaal graag meenemen, naar de plek waar je naar toe wilt. Er staan chauffeurs van taxi's maar ook van alguars, een soort gedeelte taxi. Wanneer je een keuze hebt gemaakt, spreek dan goede een ritprijs af want er is geen meter in de taxi. Wanneer je op São Vicente al vervoer hebt geregeld, dan zal je chauffeur met een naambordje ook op deze trappen staan. 

We hebben geluk met deze taxichauffeur, want tijdens de rit over de Old Road stopt hij een paar keer, zodat we foto's kunnen maken van de mooie uitzichten, De Old Road is een 36 km lange prachtige weg van Porto Novo in het zuiden tot aan Ribeira Grande in het oosten van het eiland. De aanleg van deze weg is helemaal met de hand gedaan, en dat heeft maar liefst 25 jaar geduurd. Wat een klus. 

Santo Antão is het meest groene eiland van alle 10 eilanden die tot Kaapverdië behoren, maar de eerst kilometers merken we daar niets van. Het is net zo droog als op São Vicente. Maar  hoe hoger we komen, hoe meer begroeiing dat we zien. Dat stemt hoopvol. Zoals geschreven laten we ons afzetten bij de top van de Cova Krater. Het. plan is vanaf de krater 5 km naar beneden af te dalen naar de Paùl Vallei. Wanneer je wandelen op Santo Antão met Google zoekt, is deze hike een van de eerste die je tegenkomt. Een stevige zigzaggende afdaling door het groene landschap. We zijn erg benieuwd. Wij lopen de aankomende dagen met onze rugzak met alle bagage voor een week op onze rug, van overnachting naar overnachting in 5 dagen. Dat maakt het hiken nog best lastig verwacht ik. 

Cova Crater Santo Antão

Onverwachts snel worden we afgezet bij de parkeerplaats van Cova Crater. Het is een beetje twijfelachtig welke kant we op moeten. Er staat een bord met : Cabo de Ribeira. Naar mijn idee is dat niet goed, maar we lopen toch maar die kant op. Na amper 100 meter zien we het waanzinnig mooie uitzicht over de Cova Krater. De ronding is verdeelt ov tientallen lapjes grond, waarop van alles verbouwd wordt. De vruchtbare grond van de krater is daar uitermate geschikt voor. Je hoort helemaal niets hier. Zo prachtig. We vervolgen onze tocht, maar twijfelen opnieuw bij het bordje Cabo de Ribeira. Ik had verwacht dat er Paùl Valley oid zou staan, dus we laten de afslag links liggen. Dat hadden we dus niet moeten doen, want we lopen daardoor een rondje om de gehele kraterrand. Prachtig, maar het verdubbeld ons totaal aantal kilometers voor vandaag. Het grote voordeel van verkeerd lopen is wel, dat je nog eens ergens komt, wat niet gepland is. Een rondje om de gehele krater is super mooi. 

We komen opnieuw bij de parkeerplaats aan, en vragen een taxichauffeur naar de juiste route. Dat blijkt toch Cabo de Ribeira te zijn. Bij deze dus; Het bordje volgen.  We starten de tocht overnieuw, en weer genieten van het uitzicht over de krater. Wanneer je het pad volgt, zie je vanzelf het bordje Cabo de Ribeira staan, en dat moet je volgen. De route gaat nu omhoog, en met onze rugzak om vind ik het een zwaar stuk moet ik eerlijk zeggen. Het gaat behoorlijk omhoog. 

We komen langs een verlaten dorpje, en hebben vanaf het hoge punt zicht op de gehele krater. We worden er stil van. 

Het stuk omhoog is een kwartiertje zwoegen en dan zien we de Paùl Vallei onder ons liggen. Wow, wat een uitzicht. Je kunt zelfs de zee zien liggen helemaal aan de oostkant van het eiland! 

Wat we ook zien, is het zigzaggende wandelpad dat ons naar de vallei zal leiden. Poe, dat wordt een aanslag op de knieën. Wanneer je er dan eindelijk bent, is het toch anders  dan wanneer je thuis alles aan het uitzoeken bent :) De afdaling is 4 km en we starten om 12 uur onze tocht. Op het warmst van de dag, maar er waait een lekker briesje. Elke bocht geeft weer een ander kijk op de vallei. Het is echt een geweldig mooi hike. 

Hoe verder we afdalen hoe groener het wordt. Je kunt in de verte de terrassen vol gewassen zien, bananen bomen, papaya en veel rietsuiker. Het pad is niet overal gelijk, dus trek wel stevige wandelschoenen aan. 

Na onze pauze wordt het almaar groener en komen we langs boerderijtjes. We moeten dan nog ruim een kilometer lopen, maar dat is wel het mooiste stuk moet ik eerlijk zeggen. 

In dit deel van de tocht groeit en bloeit er van alles. We horen een haan kraaien, en zien kipjes scharrelen. Een geit mekkert nog ergens. Dat voelt voor ons allemaal wel vertrouwd :) 

Wij vinden allebei dit laatste gedeelte door de vallei het allermooist. De paadjes lopen smal door de rietsuikerstengels, en het ruikt ook zo lekker. 

Waar moet je aan denken tijdens deze hike? 

- Trek stevige wandelschoenen aan. 

- Neem voldoende water en/of wat te eten mee

- Draag een petje of hoed

- Smeer je goed in met zonnebrandcrème, er is geen schaduw. 

- Je hoeft geen superconditie te hebben, dat heb ik ook niet, maar je moet wel een paar uur stevig kunnen afdalen.

- Draag goede wandelsokken. Wij schoven telkens naar voren in onze schoenen. Dat doet zeer aan je tenen.

Dan komt toch echt na 3 uur wandelen het dorpje Cabo de Ribeira in beeld. Bewoners doen hun boodschappen en doen hun dagelijkse ding. Voor ons deze vallei een paradijs, voor hen is het hun gewone habitat. 

Wij overnachten vannacht in de Paùl Vallei en we zien onze B&B Aldea Panoramica al liggen. Yoeghoe, we hebben de finish gehaald voor vandaag. 

Bij Aldea Panoramica worden we ontzettende vriendelijk ontvangen, we krijgen uitleg over de regels en daarna kunnen we naar ons huisje. Elk huisje heeft 2 kamers, en hier staan er 6 van opgesteld in een soort cirkel.  In het midden van de tuin kun je chillen op de ligbedjes en een duik in het zwembad nemen.  Aldea Panoramic is een waar paradijsje. 

Wij krijgen huisje met kamer nr 9 en we worden omringt door een roze bloemenpracht. Elke kamer heeft een eigen badkamer, voldoende ruimte voor je bagage, en fijne bedden. 

Je raadt het waarschijnlijk al, de rest van de middag chillen we aan het water, boekje erbij, en genieten we van het prachtige verblijf hier. 

Boek hier je kamer bij Aldea Panoramica 

In de Paùl Vallei zijn een paar restaurantjes in de hoofdstraat, maar je kunt ook blijven eten bij Aldea Panoramica. Ze bieden elke dag  een 3 gangen menu aan in de gezamenlijke eetzaal. Wij maken daar gebruik van  en het is heel gezellig om met andere gasten te kletsen. Het eten is goed en veel. Voor een maaltijd betaal je 1500 Esc ( € 13,50 ) p.p excl drankjes. Daarna hebben wij de knollen op, het is genoeg geweest voor vandaag.